Whilst the hanged men of Chicago died in 1886 for an eight-hour working day and a 40-hour working week, here we have, at the beginning of the 21st century, the great social innovation of the European Union, which should seek to raise the ceiling on the maximum weekly working time from 48 hours to 65 hours, or indeed above that in the event of individual or collective agreements, with the reference period for calculating the maximum weekly working time increased from four to 12 months.
Terwijl in 1886 de gehangenen van Chicago het leven lieten voor de acht-urige werkdag en de veertig-urige werkweek, zou nu, aan het begin van de 21e eeuw, de grote sociale vernieuwing van de Europese Unie moeten bestaan in het verhogen van het plafond voor de maximale wekelijkse arbeidsduur van 48 uur naar 65 uur, of zelfs nog meer in geval van een individuele of collectieve overeenkomst, terwijl de referentieperiode voor het berekenen van de maximale arbeidsduur van vier naar twaalf maanden zou moeten worden gebracht.
