Certes, l’État du pavillon reste maître des conditions dans lesquelles il octroie ou refuse celui-ci, et des règles qu’il impose aux navires qui battent son pavillon, ainsi qu’aux équipages, mais cette liberté n’a d’égale que le droit des États de refuser l’accès de leurs eaux territoriales, de leurs zones économiques exclusives et de leurs eaux intérieures à des navires qui, d’évidence, ne respectent pas les règles minimales et constituent un danger pour la sécurité des États riverains.
De staat in kwestie blijft weliswaar bepalen onder welke voorwaarden hij het gebruik van zijn vlag toestaat of weigert, en welke regels hij voorschrijft aan schepen die zijn vlag voeren en aan de bemanningen ervan, maar die vrijheid is niets meer of minder dan het recht van staten om de toegang tot hun territoriale wateren, tot hun exclusieve economische zones en tot hun binnenwateren te ontzeggen aan schepen die de minimumregels overduidelijk niet naleven en die een gevaar vormen voor de veiligheid van aangrenzende staten.
