However, most Member States joined P
arliament in making agreement to that concession contingent on recognition in the Trea
ties of the binding legal force of the Charter. This is precisely what Article 6 of the new TEU does, stating that ‘the Union recognises the rights, freedoms and principles set out in the Charter of Fundamental Rights of the European Union of 7 December 2000, as adapted at Strasbourg on 12 Decembe
r 2007, which shall have ...[+++] the same legal value as the Treaties’. As a result of this formal recognition, the Charter has acquired a binding legal force and the same legal value as the Treaties (the only way, moreover, in which it could serve as a parameter by which to judge the validity of Union acts): it is thus binding both on the European institutions, acting in the framework of their respective competences, and on the Member States, but only when they act as implementers of Community law. It thus offers citizens a further guarantee of the protection of fundamental rights vis-à-vis the Union.
Middels deze formele ontvangst krijgt het Handvest een dwingende rechtskracht en dezelfde waarde als de Verdragen (overigens de enige manier om het te kunnen laten dienst doen als parameter voor de rechtsgeldigheid van het optreden van de Unie), en wordt daarom algemeen erkend, enerzijds door de Europese instellingen in het kader van hun respectieve bevoegdheden, en anderzijds door de lidstaten, echter alleen wanneer zij optreden als uitvoerders van het gemeenschapsrecht. Het betreft dus een aan aanvullende garantie ter bescherming van de fundamentele rechten voor de burgers ten opzichte van de Unie.
