Vertaling van "Contribute to the rehabilitation process " (Engels → Nederlands) :

bijdragen aan het revalidatieproces

patiënten bijstaan bij revalidatie | patiënten helpen met revalidatie

Omschrijving: Een toestand van tot stilstand gekomen of onvolledige ontwikkeling van het verstand, die vooral wordt gekenmerkt door een tijdens de ontwikkelingsperiode aan het licht tredende stoornis van vaardigheden, die mede bepalend is voor het algehele intelligentieniveau, d.w.z. cognitieve, verbale, motorische en sociale vermogens. Zwakzinnigheid kan voorkomen met of zonder een andere psychische of lichamelijke aandoening. Het is gebruikelijk de graad van zwakzinnigheid te schatten aan de hand van gestandaardiseerde intelligentietests. Deze kunnen worden aangevuld met schaalindelingen die de sociale aanpassing onder gegeven omstandigheden bepalen. Deze metingen geven een benadering van de graad van zwakzinnigheid. De diagnose zal ook a ...[+++]fhankelijk zijn van de algehele beoordeling van het verstandelijk functioneren door een ervaren diagnosticus. Verstandelijke vermogens en sociale aanpassing kunnen in de loop van de tijd veranderen en, hoe gering ze ook zijn, verbeteren als resultaat van training en revalidatie. De diagnose dient gebaseerd te zijn op het huidige niveau van functioneren.

de bijdrage van dit proces erkennend aan de groei van het vertrouwen tussen de volken

Gemeenschappelijk Centrum voor informatica, registratie van verzekerden en premie-inning van de sociale zekerheidsinstellingen

Oost-Timor is een zeldzaam voorbeeld van een vrij lineair proces: na een gewelddadige fase van massale vernieling en gedwongen expulsie hebben de VN de rehabilitatie overgenomen en is ontwikkelingssamenwerking geleidelijk daarin geïntroduceerd.

Aanvankelijk konden werkteams op faculteits- of afdelingsniveau zonder goedkeuring van bovenaf projectvoorstellen indienen, wat ze sterk motiveerde om veranderingen op gang te brengen. De westerse partners waren al even gemotiveerd om aan het hervormingsproces bij te dragen. Zo begon een dynamisch proces, dat aanvankelijk zeer positief was omdat het het programma op gang hielp te brengen.

overwegende dat de in 2004 opgerichte Vredesfaciliteit voor Afrika met ca. 1,9 miljard euro aan steun via het door de lidstaten gefinancierde EOF het belangrijkste mechanisme voor Europese samenwerking met de AU is; overwegende dat toen de Vredesfaciliteit voor Afrika in 2003 werd opgericht, haar financiering middels EOF-fondsen slechts was bedoeld als een tijdelijke oplossing, maar dat het EOF twaalf jaar later nog altijd de belangrijkste financieringsbron van de Vredesfaciliteit voor Afrika is; overwegende dat het toepassingsgebie ...[+++]d van de Vredesfaciliteit in 2007 een bredere invulling heeft gekregen en is uitgebreid tot activiteiten voor conflictpreventie en stabilisatie na afloop van een conflict; overwegende dat het actieprogramma voor de periode 2014-2016 rekening houdt met externe evaluaties en overleg met de lidstaten, en nieuwe elementen bevat die de doeltreffendheid ervan moeten verbeteren; overwegende dat in artikel 43 VEU wordt verwezen naar de zogenoemde Petersberg Plus-taken, die verschillende aspecten omvatten zoals advies en bijstand op militair gebied, conflictpreventie en vredeshandhaving, missies van strijdkrachten met het oog op crisisbeheersing, daaronder begrepen vredestichting, alsmede stabiliseringsoperaties na afloop van conflicten; overwegende dat in 2014 meer dan 90 % van de begroting van de Vredesfaciliteit voor Afrika was bestemd voor vredesondersteunende operaties, waarvan 65 % voor AMISOM-personeel; overwegende dat de institutionele capaciteitsopbouw van de Afrikaanse Unie en van regionale Afrikaanse economische gemeenschappen van essentieel belang is voor het welslagen van PSO's en verzoenings- en rehabilitatieprocessen na afloop van een conflict.

66. wijst erop dat op de tweejaarlijkse ministeriële bijeenkomst in 2012 in Boekarest rekening moet worden gehouden met het feit dat de oprichting van de EHOR de EU en de lidstaten in staat stelt om, in overeenstemming met de beleidsverklaringen van de EU-instellingen, een sterke en eensgezinde bijdrage te leveren aan het Bologna-proces op basis van hun gedeelde verantwoordelijkheden inzake hoger onderwijs, hun gezamenlijke deelname aan dit proces en hun gedeelde toezegging om actie te ondernemen;