After almost three decades of electricity sector reforms (from early 1980s onwards) in many developing countries, the objective of which was to increase electricity coverage and attract private investment, one of the most important lessons is that such reforms attracted private investment and contributed to increase electricity supply for the productive and commercial sectors, but failed to increase electricity access for poor.
Na bijna drie decennia van hervormingen in de elektriciteitssector (vanaf het begin van de jaren tachtig) in veel ontwikkelingslanden, met als doel voor een groter bereik van het elektriciteitsnet te zorgen en privé-investeringen aan te trekken, is één van de belangrijkste conclusies dat dergelijke hervormingen privé-investeringen hebben aangetrokken en hebben bijgedragen tot een verhoging van de levering van elektriciteit voor de commerciële en de productiesectoren, maar niet hebben gezorgd voor een grotere toegang tot elektriciteit voor de armen.
