7. Calls on Member States to improve flexibility of the funds, simplify procedures and reduce administrative barriers and excessive administrative costs and other obstacles that hamper policy goals regarding access to employment, combating poverty, ensuring social integration and inclusion and development of s
kills; supports an evaluation of whether ‘earmarking’ discipline has improved implementation of the programmes; stresses, however, the necessity to target operations specifically on priorities aiming to satisfy particular needs and demands of various regions, especially disadvantaged microregions and settlements, always taking int
...[+++]o consideration existing assets and human resources; notes, however, that ‘earmarking’ should not prevent the flexible use of resources, particularly in periods of crisis; welcomes the fact that the Commission will in future base support more on targeting than on earmarking; calls for the role of the relevant authorities to be geared more towards the provision of information and advice, through the development of ‘one-stop’ facilities, if necessary, and by making the relevant legislation accessible to members of the public; calls for particular attention to be paid, in the course of checks carried out by social authorities, to ensuring that the procedures afford both sides a hearing; calls too, given the complexity of labour law, for recourse to dialogue rather than court proceedings in cases where a member of the public is – in good faith – in dispute with the authorities; 7. verzoekt de lidstaten om de flexibiliteit van de middelen te verbeteren, de procedures te vereenvoudigen en te zorgen voor een vermindering van excessieve admini
stratieve kosten en andere obstakels die de beleidsdoelstellingen inzake de toegang tot werk, armoedebestrijding, waarborging van sociale integratie en insluiting en de ontwikkeling van vaardigheden bele
mmeren; steunt een evaluatie van de vraag of de discipline die door earmarking is opgelegd de uitvoering van de programma's heeft verbeterd; benadrukt evenwel de noodzaak
...[+++]acties specifiek te richten op prioriteiten die beogen te voldoen aan bepaalde noden en behoeften in diverse regio's, met name benadeelde microregio’s en woongebieden, rekening houdend met de bestaande (personele) middelen; constateert echter dat earmarking een flexibele inzet van middelen, met name in tijden van crisis, niet in de weg mag staan; is verheugd over het feit dat de Europese Commissie in de toekomst meer gerichte steun wil bieden in plaats van earmarking toe te passen; erkent dat de discipline die door earmarking is opgelegd de uitvoering van de programma's heeft verbeterd; verzoekt om een sterkere rol voor de overheid op het gebied van voorlichting en advies, zo nodig via één loket en door het toegankelijk maken van de wetgeving voor de burger; verzoekt om extra aandacht voor het eerbiedigen van het beginsel van tegenspraak bij controles door sociale diensten; verzoekt tevens dat met betrekking tot burgers die te goeder trouw zijn, bij geschillen met de overheid en indachtig de complexiteit van de arbeidswetgeving, de weg van de dialoog wordt bewandeld, en niet die van de gerechtelijke procedure; 
