If we add to this the fact that less than 20% of waste is recycled, that – in 50% o
f cases end-of-life materials are not
recycled and end up scattered throughout the countryside and that, moreover, allowing incinerators and waste that is dangerous to the environment and to public health to proliferate is not a tenable policy, what we have is a whole waste management philosophy that needs to be re-thought, and to be re-thought along three main axes: eco-design as a priority of waste prevention policy, given that 80% of the environmental impact occurs at the time that a product
...[+++] is manufactured and processed; the implementation of green taxation, which is intended to have a deterrent effect and which discourages excess packaging and energy-guzzling products; and the closure of Europe’s 10 000 illicit rubbish dumps or the modification of these dumps to bring them into line with the 2001 EU Landfill Directive.Als we hieraan toevoegen dat bij minder dan twintig procent van de afvalstoffen recycling plaatsvindt,
dat de helft van de materialen waarvan de levenscyclus afloopt niet wordt getransformeerd en verspreid in de natuur eindigt, en dat de toename van vuilverbranders en stortplaatsen die gevaarlijk zijn voor het milieu en de gezondheid bovendien een onhoudbaar beleid oplevert, dan dient de hele filosofie van het afvalbeheer te worden heroverwogen. Bij deze heroverweging moet worden uitgegaan van drie hoofdlijnen: ecologisch ontwerpen als prioriteit van het afvalpreventiebeleid, aangezien 80 procent van de milieueffecten ontstaat op het mom
...[+++]ent van de fabricage en verwerking van het product; de invoering van een groene belasting die moet afschrikken en die oververpakking en energieverslindende producten tegengaat; sluiting van de 10 000 illegale stortplaatsen die zich op het Europese grondgebied bevinden of conformering van deze stortplaatsen aan de Europese richtlijn betreffende het storten van afvalstoffen uit 2001.
