Or is it not rather this weak, ailing, irresolute Europe that has by no means overcome nationalism; the Europe of state chancelleries; the Europe of closed doors; the indecisive, asocial Europe; the Europe with the severe democratic deficit?
Of is het misschien toch dit zwakke, ziekelijke, weifelende Europa dat het nationalisme geenszins achter zich heeft gelaten, het Europa van de ambtenarenapparaten, het Europa van de gesloten deuren, het besluiteloze, asociale Europa met zijn ernstig democratisch tekort?
