This is expressed in various ways: whether in the context of so-called cultural diplomacy, in which culture is seen as a tool for foreign policy, or in the area currently under discussion of creating a European Union Heritage Label so as to, in the words of the rapporteur, ‘enhance the Europeans’ faith in the European Union and its leaders’ and ‘fill in the gap between the European Union and its citizens’.
Dit idee krijgt op verschillende manieren gestalte: of het nu gaat om de zogenaamde culturele diplomatie, waarin cultuur wordt gezien als een instrument voor het buitenlands beleid, of om de oprichting van een Europees erfgoedlabel – waarover nu gediscussieerd wordt – waarbij, in de woorden van de rapporteur, ernaar gestreefd wordt om het vertrouwen van de Europeanen in de Europese Unie en haar leiders te vergroten en de kloof tussen de Europese Unie en haar burgers te dichten.
