Stiamo parlando del lavoro dei giovani, delle donne, dei bambini, nel Regno Unito o in Por
togallo, del lavoro degli immigrati, degli schiavi nelle rappresentanze diplomatiche, specialmente nel Medio Oriente, del lavoro dipendente in Francia, di coloro che si suicidano sul posto di lavoro, come alla Renault , per esempio, dei salari vergognosi – 1 000 euro al mese per
cassieri, muratori, operai – che sono a malapena sufficienti per la sopravvivenza dei
lavoratori, e delle pensioni ...[+++] da fame che ci attendono alla fine di una vita di sfruttamento: 130 euro per il coniuge di una lavoratrice agricola.
Werk van jongeren, vrouwen, kinderen, in Groot-Brittannië of in Portugal, werk van migranten en werk van slaven in de diplomatieke missies – vooral in het Nabije Oosten – , werk van loontrekkers in Frankrijk, waar mensen zelfmoord plegen, zoals – bijvoorbeeld – bij Renault. Het gaat hier om onfatsoenlijke lonen – 1000 euro per maand voor caissières, metselaars, werklieden – , die net hoog genoeg zijn om de werknemersbataljons weer aan te vullen. Na een leven van uitbuiting kunnen ze dan een schandalig pensioentje trekken: 130 euro voor de echtgenoot van de boerin.
