Tutti gli Stati confinanti dell'Iran sono più o meno "focolai" di instabilità permanente: a est l'Afghanistan, con il suo regime dei talebani, tra l'altro in quanto punto di partenza di esportazioni di droga in tutto il mondo, nonché il Pakistan con il suo potenziale nucleare, un regime militare e il divampare di sempre nuovi conflitti con l'India, a nord i deboli Stati dell'Asia Centrale Turkmenistan, Uzbekistan e Tagikistan con problemi di confini non risolti, a nord-ovest la regione del Caucaso Meridionale, teatro di conflitti, e la Turchia orientale con il problema dei curdi, a ovest l'Iraq sotto il regime di Saddam Hussein.
Alle buurlanden van Iran zijn in meerdere of mindere mate „producenten“ van permanente instabiliteit: in het Oosten Afghanistan met zijn Taliban-regime, onder andere het uitgangspunt van wereldwijde drugshandel, en Pakistan met zijn nucleaire potentieel, een militair regime en het altijd weer opnieuw oplaaiende conflict met India, in het Noorden de zwakke Centraal-Aziatische staten Turkmenistan, Oezbekistan en Tadzjikistan met onopgehelderde grenslijnen, in het Noordwesten de conflictregio Zuid-Kaukasus alsmede Oost-Turkije met het Koerdenprobleem, en in het Westen Irak onder Saddam Hoessein.
