Al riguardo, l’Avvocato generale fa presente che lo Stato membro che si trovi in tale situazione di carenza strutturale non potrebbe far fronte agli oneri economici derivanti da un’emigrazione sanitaria di massa degli iscritti al proprio sistema di previdenza sociale e sottolinea che uno dei limiti all’esercizio della libera prestazione dei servizi nel settore dei servizi sanitari consiste proprio nel non mettere in pericolo né la prestazione dei servizi stessi né tutti gli sforzi di pianificazione e di razionalizzazione effettuati in tale settore vitale nello Stato di residenza del paziente.
De advocaat-generaal zet in dit verband uiteen dat de lidstaat die in een dergelijke situatie van structurele tekorten verkeert, niet het hoofd kan bieden aan de financiële lasten die verbonden zijn aan een massale emigratie om medische redenen van de patiënten die bij zijn ziektekostenstelsel zijn aangesloten. Hij benadrukt dat een van de beperkingen van de uitoefening van de vrije dienstverrichting op het gebied van medische diensten, er juist in bestaat dat het verlenen van die diensten en de inspanningen tot planning en rationalisering die de woonstaat van de patiënt in die vitale sector levert, niet in gevaar mogen worden gebracht.
