– (FR) Signora Presidente, onorevoli colleghi, per l’ot
tava edizione della Giornata mondiale contro la pena di morte il mio pensiero commosso va a quanti non sono stati risparmiati: ai 200 000 bambini mai nati, innocenti, che vengono fatti sparire ogni anno in Francia; a Natasha Mougel, la giovane ventinovenne assassinata qualche settimana fa a colpi di cacciavite
da un recidivo; al bambino di quattro anni sgozzato qualche giorno fa vicino a casa mia, a Meyzieu; all’anziano accoltellato in gennaio a Roquebrune
...[+++]da un uomo che era già stato perseguito per aggressioni con arma da taglio; ai sei o settecento innocenti uccisi ogni anno in Francia e alle molte migliaia di persone uccise in Europa e nel mondo; a Marie-Christine Hodeau, Nelly Cremel, Anne-Lorraine Schmitt e altre come loro, il cui unico torto è stato incrociare per strada un criminale rilasciato dopo aver commesso un primo terribile crimine; alle vittime di tutti i Dutroux, Evrard e Fourniret del mondo, le cui vite sono state completamente distrutte se non perdute per sempre; alle persone uccise a Londra, Madrid e altrove, vittime di un cieco terrorismo.- (FR) Mevrouw de Voorzitter, w
aarde collega’s, op deze achtste aflevering van de Werelddag tegen de doodstraf denk ik aan allen die niet voor de dood werden gespaard: aan de 200 000 onschuldige ongeboren kinderen die elk jaar in Frankrijk worden afgevoerd, aan Natacha Mougel, die jonge vrouw van 29 jaar die enkele weken geleden dodelijk met een schroevendraaier werd verwond door een recidivist, aan het kind van vier jaar dat enkele dagen geleden vlakbij mijn woning in Meyzieu werd gekeeld, aan de oudere heer die in januari in Roquebrune werd neergestoken door een man die al werd vervolgd voor aanvallen met een mes, aan de zeshonderd tot
...[+++] zevenhonderd onschuldigen die jaarlijks in Frankrijk worden gedood en aan de vele duizenden anderen in Europa en in de wereld; aan Marie-Christine Hodeau, Nelly Cremel, Anne-Lorraine Schmitt en zo veel anderen die enkel schuldig waren aan het feit dat ze op een dag het pad kruisten van een crimineel die vaak door de rechter in vrijheid was gesteld na een eerste, weerzinwekkende misdaad, aan de slachtoffers van types als Dutroux, Evrard en Fourniret, wier levens – als ze daarvan niet zijn beroofd – voorgoed zijn vernield; aan de doden in Londen, Madrid en elders, slachtoffers van blind terrorisme.
