European Union researchers in principle already enjoy mobility within the internal market under the principle of the freedom of movement of persons. However, in practice such movement is very limited due to obstacles of various types: legal, administrative and regulatory, practical, cultural and linguistic, information-related, etc.
Uit hoofde van het beginsel van het vrij verkeer van personen is de mobiliteit van onderzoekers in de Unie in principe wel mogelijk, maar in de praktijk blijft deze nog zeer beperkt als gevolg van belemmeringen van allerlei aard: juridische, administratieve en bestuursrechtelijke obstakels, praktische, culturele en taalproblemen, problemen op het informatieve vlak, enz. Met de op dit gebied aangevangen maatregelen moeten deze uit de weg worden geruimd.
