22. sottolinea che la donazione da viventi dovrebbe essere vista come sussidiaria alla donazione post-mortem; raccomanda agli Stati membri di autorizzare la donazione da viventi solo tra familiari, parenti stretti e coniugi e persone con le quali il donatore abbia una stretta relazione personale in ragione del pericolo implicito di sfruttamento; insiste affinché specialmente gli Stati membri, che estendono la donazione da viventi ai gruppi in cui non esista alcuna relazione personale, dispongano di regole severe atte ad impedire che sia esercitato qualsiasi tipo di pressione o siano eseguiti pagamenti per la donazione;
22. benadrukt dat levende donatie moet worden gezien als een aanvulling op postmortale donatie; raadt de lidstaten, in verband met het impliciete gevaar van uitbuiting, aan donaties van levende personen alleen toe te staan voor gezinsleden, naaste verwanten en echtgenoten en voor mensen met wie de donor een nauwe, persoonlijke relatie heeft; dringt erop aan dat vooral in lidstaten die donaties van levende personen uitbreiden tot categorieën waarbij geen sprake is van een persoonlijke relatie, strenge regels moeten gelden om te voorkomen dat mensen wegens een donatie onder druk gezet of daarvoor betaald worden;
