Si ha l’impressione che entrambe le relazioni ambiscano a difendere i diritti di un individuo indistinto, suscettibile di abitare ovunque nel pianeta, e non invece i diritti di persone inserite nel tempo e nello spazio, eredi di tradizioni, detentrici di valori propri, vale a dire cittadini dei nostri rispettivi paesi che ci hanno eletti per tutelarli e non per fare altro.
Zowel in het ene als in het andere verslag krijgt men de indruk dat het gaat om de rechten van ongedifferentieerde individuen die waar dan ook op deze wereld zouden kunnen wonen, in plaats van om de rechten van personen die zich op een bepaald moment op een bepaalde plaats bevinden, met eigen tradities, waarden en normen. Ik bedoel dus de burgers uit onze eigen landen, die ons hiernaartoe hebben gestuurd om voor hen op te komen, en niet voor iets anders.
