Pertanto, la Corte dichiara che il diritto comunitario osta ad una normativa nazionale che prevede, solo per le società madri non residenti, un'imposizione attraverso una ritenuta alla fonte dei dividendi distribuiti dalle consociate residenti, quand'anche una convenzione fiscale tra la Francia ed i Paesi Bassi autorizzi tale ritenuta alla fonte e preveda la possibilità di imputare l'onere sostenuto in base alla normativa francese all'imposta dovuta nei Paesi Bassi, qualora una società madre si trovi nell'impossibilità, nei Paesi Bassi, di procedere all'imputazione prevista da detta convenzione.
Derhalve oordeelt het Hof dat het gemeenschapsrecht zich verzet tegen een nationale wettelijke regeling die alleen voor niet-ingezeten moedermaatschappijen voorziet in een bronbelasting op dividenden die door ingezeten dochtermaatschappijen worden uitgekeerd, zelfs al staat een tussen Frankrijk en Nederland gesloten belastingverdrag die bronbelasting toe en voorziet het in de mogelijkheid om de krachtens de Franse wettelijke regeling gedragen belasting te verrekenen met de in Nederland verschuldigde belasting, wanneer een moedermaatschappij in die andere lidstaat de in dat verdrag voorziene verrekening niet kan toepassen.
